List do Świętego Mikołaja 14/2025
Drogi Mikołaju 
Pisze do Ciebie nieśmiały kot Farcik. Nie jestem kotem, który miał łatwy początek. Żyłem w miejscu, gdzie koty były niemile widziane, przeganiane i straszne rzeczy działy się wokół nas. Pamiętam, jak ludzie rzucali kamieniami, jak musiałem uciekać, chować się i drżeć ze strachu, bo nie wiedziałem, skąd nadejdzie kolejny ból. Te wspomnienia nadal we mnie siedzą i przez nie wciąż boję się ludzi, choć bardzo chciałbym im zaufać. To dlatego jestem wycofany i lękliwy — nie dlatego, że nie chcę bliskości, tylko dlatego, że nie nauczyłem się jeszcze, że człowiek może być dobry.
Przez te przeżycia mam też kłopoty ze zdrowiem. Musiałem przejść zabieg i dlatego mam teraz obcięte uszka. Czasem patrzę na siebie i zastanawiam się, czy ktoś mnie takim pokocha. Ale głęboko w środku noszę nadzieję, że istnieje miejsce, w którym mój strach zniknie, a serce zacznie bić spokojniej.
Moje największe marzenie jest proste: mieć dom, choćby tymczasowy. Dom, w którym dostanę tyle czułości i cierpliwości, że w końcu pozwolę sobie zapomnieć o przeszłości. Gdzie ktoś zrozumie, że potrzebuję czasu, że moje zaufanie rośnie powoli, jak delikatny kwiatuszek, który kiedyś może zakwitnąć pełnym zaufaniem.
A jeśli chodzi o prezenty pod choinkę… marzę o czymś skromnym, ale dla mnie niezwykle ważnym. Chciałbym znaleźć mięciutkie legowisko i jedzonko do chrupania, bo nic tak nie koi nerwów jak spokojne, chrupiące jedzenie bezzbożeowe 
Święty Mikołaju, wiem, że jestem nieśmiały, że jeszcze nie potrafię mruczeć na zawołanie, ale w moim sercu jest ogromna potrzeba miłości. Jeśli pomożesz mi znaleźć drogę do własnego kąta i czułych ludzi, obiecuję, że spróbuję zaufać światu na nowo.
Z nadzieją i cichym, nieśmiałym miauknięciem Twój Farcik 
Święty Mikołaj Asia Żurawska
